ΕΞΟΔΟΣ – 2020

Σκηνική σύνθεση μονολόγων από τις τραγωδίες Μήδεια, Άλκηστις, Αντιγόνη καθώς και χρησμών της Πυθίας.

18 Ιουλίου 2020, Αρχαιολογικός χώρος των Δελφών

Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών  – με τη συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φωκίδας
Με τη Σοφία Χιλλ
Επιμέλεια-Διδασκαλία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Κοστούμι: Λουκία

Έξοδος στην αρχαία τραγωδία είναι η στιγμή που το δράμα κορυφώνεται και οδεύει προς το τέλος του. Η επερχόμενη τάξη στο χάος σύντομα ανατρέπεται από έναν αστάθμητο παράγοντα, η πόλη εξακολουθεί να νοσεί, η φύση συνεχίζει να καταστρέφεται. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν παύει να αναζητά το μέτρο των πραγμάτων, ενώ αυτό πάντα του διαφεύγει. Οριστική έξοδος από την δίνη της τραγωδίας δεν υπάρχει. Κάθε απόπειρα εξόδου σηματοδοτεί και την είσοδο σε μια νέα δίνη αγωνίας και πάθους. Η αγωνία εξακολουθεί. Το ερώτημα «Περί τίνος πρόκειται;» συνεχίζει να τίθεται

Έξοδος, όμως, είναι και η στιγμή της συνειδητοποίησης, του αναστοχασμού, το κοίταγμα πέρα από τον ορίζοντα μετά τον κατακλυσμό των παθών. Ο τραγικός ήρωας αποχωρεί από την σκηνή έχοντας διανύσει τον δρόμο του δύσβατου πεπρωμένου του. Βγαίνει αφήνοντας το αποτύπωμά του μέσα μας.

ARIA HAMLET – 2015
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΧΑΙΝΕΡ ΜΥΛΛΕΡ ΓΙΑ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΤΟ PICOLLO TEATRO ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ 

28- 30 Δεκεμβρίου 2015, PicolloTeatro, Milano

Έργο: Γιάννης Κουνέλλης
Μουσική σύνθεση: Παναγιώτης Βελιανίτης
Άμλετ: Σοφία Χιλλ
Φωνή- Σκηνοθετική επιμέλεια: Θεόδωρος Τερζόπουλος

Αφιέρωμα στη μνήμη του Χάινερ Μύλλερ για τα 20 χρόνια από τον θάνατό του με τον συντονισμό του Γιάννη Κουνέλλη και του Θεόδωρου Τερζόπουλου, στενών φίλων και συνεργατών του μεγάλου Γερμανού συγγραφέα.

Σε μια επικών διαστάσεων εγκατάσταση του Γιάννη Κουνέλλη, τοποθετείται η μουσική performance Aria Άμλετ του συνθέτη Παναγιώτη Βελιανίτη, στενού συνεργάτη του Θεόδωρου Τερζόπουλου. Η performance Aria Άμλετ, για ηθοποιό και ηλεκτρακουστικό ηχητικό υλικό, βασίζεται σε αποσπάσματα από τη Μηχανή Άμλετ του Χάινερ Μύλλερ και είναι γραμμένη για την ηθοποιό Σοφία Χιλλ. Η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι του Θεόδωρου Τερζόπουλου.

Η performance Aria Άμλετ είναι μία παραγωγή του του Piccolo Teatro di Milano- Teatro d’ Europa, της Galleria Fumagalli di Milano, του Θεάτρου ‘Αττις και του festival Milano incontra la Grecia, Πραγματοποιείται με τη συμβολή του Ιδρύματος Κωστόπουλου και του Goethe Institut στο Μιλάνο.

ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΟΦΗΛΙΑ – 2013

11,12 & 13 Οκτωβρίου 2013, Θέατρο Άττις, Αθήνα

Ιδέα- Μουσική: Παναγιώτης Βελιανίτης
Ερμηνεία: Ναταλία Πσενιτσνίκοβα
Σκηνοθετική επιμέλεια: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Κοστούμι: ΛΟΥΚΙΑ

Παραγωγή Θέατρο Άττις σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, στο πλαίσιο της πράξης Με Μουσικές Εξαίσιες Με φωνές-150 Χρόνια Από Τη Γέννηση του Κ. Π. Καβάφη.

Η ποίηση τριών κορυφαίων ποιητών του 20ου αιώνα, του Κ.Π. Καβάφη, του Αρσένι Ταρκόφσκι και του Χάινερ Μύλλερ, μετουσιώνεται σε μουσική performance σε τέσσερις πράξεις από τον ταλαντούχο μουσικό και συνθέτη Παναγιώτη Βελιανίτη. Ερμηνεύει η διακεκριμένη Ρωσίδα σοπράνο Ναταλία Πσενιτσνίκοβα (Natalia Pschenitschnikova), γνωστή για τις ερμηνείες της σε έργα της σύγχρονης μουσικής πρωτοπορίας, όπως του Giacinto Scelsi και του John Cage.

Η τυραννική καθήλωση του νου και ο φόβος προς καθετί τολμηρό και νέο διαφαίνεται στο ποίημα Τα παράθυρα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Ο έρωτας και η ανθρώπινη δημιουργικότητα συγκρούονται και τέλος ηττώνται από τη μοιρολατρική αποδοχή του πεπρωμένου στο ποίημα Τα πρώτα ραντεβού του Αρσένι Ταρκόφσκι. Ο εγκλεισμός και κλειστοφοβικές εμμονές οδηγούν στην αυτοκαταστροφή στο ποίημα Τείχη του Κωνσταντίνου Καβάφη. Τέλος, ο θάνατος θα φέρει την απόλυτη απελευθέρωση στην Οφηλία του 2ου και 5ου μέρους της Μηχανής Άμλετ του Χάινερ Μύλλερ.Ο ποιητικός λόγος αρθρώνεται σε ένα ηχητικό περιβάλλον που συνδυάζει την ηλεκτρονική μουσική με ήχους από βρυχηθμούς ζώων, πολεμικές σειρήνες και κρότους μηχανών.

ΤΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΦΗΛΙΑ – 2013

5 – 7 Απριλίου 2013, Θέατρο Άττις, Αθήνα

Ιδέα- Μουσική: Παναγιώτης Βελιανίτης
Ερμηνεία: Ναταλία Πσενιτσνίκοβα
Σκηνοθετική επιμέλεια: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Κοστούμι: ΛΟΥΚΙΑ

Στα «Τρία τραγούδια για την Οφηλία» η ποίηση τριών κορυφαίων ποιητών του 20ου αιώνα, του Κ.Π. Καβάφη, του Αρσένι Ταρκόφσκι και του Χάινερ Μύλλερ, μετουσιώνεται σε μουσική περφόρμανς. Η σύγκρουση κάθε τι ερωτικού και δημιουργικού με τη μοιρολατρική αποδοχή του πεπρωμένου διαφαίνεται στο ποίημα «Τα πρώτα ραντεβού» του Αρσένι Ταρκόφσκι. Ο εγκλεισμός και οι αυτοκαταστροφικές εμμονές στο ποίημα «Τείχη» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Τέλος, η απόλυτη απελευθέρωση μέσα από τον ίδιο τον θάνατο στην «Οφηλία» του 2ου και 5ου μέρους της «Μηχανής Άμλετ» του Χάινερ Μύλλερ.

Τα τρία οντολογικά αυτά ζητήματα έδωσαν την έμπνευση στον συνθέτη να δημιουργήσει αντίστοιχα τρία τραγούδια για τη σοπράνο Ναταλία Πσενιτσνίκοβα. Το κάθε ποίημα ερμηνεύεται στην πρωτότυπη γλώσσα του (ελληνικά, ρώσικα και γερμανικά), προκειμένου να διατηρηθεί το ύφος, το ήθος και η προσωδία.

Συγκεκριμένα ηχητικά αντικείμενα- βρυχηθμοί ζώων, πολεμικές σειρήνες και ήχοι μηχανών – συνδυάζονται με αμιγώς ηλεκτρονικούς ήχους, δημιουργώντας ένα ηχητικό περιβάλλον σε συνεχή διάδραση με την ανθρώπινη φωνή. Η επεξεργασία γίνεται ζωντανά με τη διαδραστική εφαρμογή OpticoacousticReactor (OAR), την οποία ο συνθέτης δημιούργησε σε  περιβάλλον MAX/MSP&Jitter.

ESPERIA – 2011

Γλυπτική εγκατάσταση της Καλλιόπης Λεμού

24-28 Αυγούστου 2011, Αποθήκες ΑΣΟ 1,2,3, στο πλαίσιο της 3ης Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος στη Σικυώνα

Επιμέλεια έκθεσης: Μαρία Μαραγκού
Σκηνοθεσία- Διδασκαλία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Μουσική: Παναγιώτης Βελιανίτης

Eρμηνεύουν: Σοφία Χιλλ (Lamentia)
Σοφια Μιχοπούλου (Eterna)
Ανέζα Παπαδοπούλου (Esperia)

Η γλυπτική εγκατάσταση Esperia της Καλλιόπης Λεμού είναι μια διαδρομή στο χώρο των παλιών αποθηκών της Σικυώνας, οργανωμένη ώστε να λειτουργεί σε σχέση με τη θεατρική δράση που αφήνει να εξελιχτεί στο σώμα των ηθοποιών του ο Θόδωρος Τερζόπουλος, δίχως να χάνουν την αυτονομία τους, ως εικαστικό σώμα.

Η γλύπτρια εμμένει στο διάλογο του ορατού με το αόρατο, του μύθου με την πραγματικότητα, του χώρου με το χρόνο, δημιουργώντας τις συνθήκες του ταξιδιού στο μη αναμενόμενο.

Μαρία Μαραγκού

ΤΖΕΝΙΝ – 2006

Δράση σε επτά στάσεις σιωπής με αφορμή το ποίημα της Ετέλ Ατνάν
Α’ παρουσίαση: 26 Μαρτίου 2006, Θέατρο Άττις

Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου
Εικαστική Επιμέλεια: Μαρία Μαραγκού
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Θεόδωρος Τερζόπουλος

Μετανάστες: Tableaux vivant με Κούρδους μετανάστες του Θεόδωρου Τερζόπουλου
Έξοδος Κινδύνου 2004: Βίντεο εγκατάσταση της Δέσποινας Μεϊμάρογλου
Αγνοούμενοι: Εγκατάσταση στο χώρο της Μαρίας Λοϊζίδου
Παρατηρητής: Σοφία Μιχοπούλου
Θεατής: Βίντεο προβολή της Πόπης Κρούσκα σε διάλογο με τον Τάσο Δήμα
Αναγνώστης: Θεόδωρος Τερζόπουλος

Η Τζενίν κι εμείς

Ένα ημερολόγιο πολέμου, μια αφήγηση ως τη στιγμή και λίγο μετά, που ήταν πόλη η Τζενίν, από την ποιήτρια Ετέλ Ατνάν.

Αθήνα, Μάρτιος 2006.

Η συνείδηση ότι η Τζενίν μπορεί να είναι κάθε πόλη, αλλά και κάθε άνθρωπος. Όλοι μαζί και χωριστά.
Άνθρωποι, προβολές, έργα. Μια δράση σε επτά στάσεις σιωπής, οργανωμένη για τη σιωπή. Εμείς και τα αισθήματά μας. Εμείς και οι φίλοι μας.
Δύσκολα ορίζεις κάτι που δεν καταγράφεται επακριβώς στο συρταράκι της ταξινόμησης και του χρόνου- δεν είναι σύγχρονο εξ’ άλλου, πρόκειται για μια πολύ παλιά ανάγκη- που δεν ορίζεται σαν πράξη θεατρική, ούτε σαν έκθεση έτοιμη να καταναλωθεί στην αγορά της τέχνης. Και ούτε έχει σημασία.
Εκφράσεις διαφορετικές της ίδιας υπόθεσης, που επιθυμεί απλώς να διαπραγματευτεί τη μνήμη του φόβου, το μέλλον μιας αγωνίας, συλλογικής και προσωπικής, δίχως να σταθεί στα έργα των ανθρώπων.
Γι’ αυτό και ξεχνά τους τρόπους επικοινωνίας με το μεγάλο κοινό, τις φόρμες που οι άνθρωποι ονομάζουν άλλοτε ερμηνεία, άλλοτε δεξιότητα του χεριού, άλλοτε επινόηση μιας ιδέας.
Ηθοποιοί και έργα, ρόλοι ανταλλάξιμοι για ένα πειραματικό διάλογο στο ζήτημα της απειλής, του φόβου, στα τοπία του πολέμου της τρίτης χιλιετίας, τόποι μακρινοί ή διαμερίσματα πολυκατοικιών γειτονικά.
Μαζί μας μια ομάδα Κούρδων μεταναστών, κατοίκων της γειτονιάς στο ρόλο ενός συμβολικού κάδρου με αναπνοές, ένα tableaux vivant που μένει στη σιωπή για να αφηγηθεί τα δεινά του άλλου, σύγχρονου πολίτη του κόσμου.

Το “θέαμα” τελειώνει, αρχίζει, συνεχίζει.

Μαρία Μαραγκού, Θεόδωρος Τερζόπουλος

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ – 2004

Performance βασισμένη στον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή
24 Απριλίου 2004, Ακαδημία Θεάτρου του Βερολίνου

Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Φιλοκτήτης: Γιετκίν Ντικινσιλέρ
Νεοπτόλεμος: Θεόδωρος Τερζόπουλος

ΜΗΔΕΙΑΣ ΥΛΙΚΟ – 2002
Χάινερ Μύλλερ

στο πλαίσιο της εικαστικής έκθεσης «Δηλητήρια»
Απρίλιος 2002, Τεχνόπολις, Γκάζι, Αθήνα

Επιμέλεια Έκθεσης: Μαρία Μαραγκού
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Performance: Σοφία Μιχοπούλου

Η έκθεση Δηλητήρια σχεδιάστηκε σαν εικαστική παρέμβαση στον χώρο των Φούρνων στο Γκάζι, εδώ όπου η σχέση με τα ήπια τοξικά είναι άμεση.
Η ιδέα γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2001, έτος αφιερωμένο στον Σωκράτη, σαν επιθυμία προσέγγισης της οριακής αυτής προσωπικότητας της παγκόσμιας ιστορίας με την οποία κοινά δεν μπορούν να διαθέτουν οι δικές μας κοινωνίες ή οι οικίες μας συμπεριφορές. […]

ΗΡΑΚΛΗΣ –  1997

περφόρμανς βασισμένη σε αυτοσχεδιαστικό υλικό πρόβας από τον Ηρακλή του Χάινερ Μύλλερ

(Γενικός τίτλος θεάματος \”Σώματα\” Δράσεις- Περφόρμανς), 28 Ιουνίου 1997, Εθνικό Στάδιο Άργου, Φεστιβάλ Άργους, Ελλάδα

Επιμέλεια: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Ερμηνεύει ο Τάσος Δήμας

Φεστιβάλ Άργους 27-29 Ιουνίου 1997. Άθλος Άθλημα Έπαθλο Αθλητής Αθλητισμός. Έργα τέχνης επικεντρωμένα στο καθεστώς του σώματος: σώμα αθλητικό, σώμα που υπερβαίνει τα όριά του, σώμα αυτό καθαυτό με την καθαρή παρουσία του στο χορό, την περφόρμανς, τη φωνητική άσκηση.

Ελένη Βαροπούλου (Φεστιβάλ Άργους 1994-97, εκδ. Πρόταση, 1998)

ΙΩ = ΣΕΛΗΝΗ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ – 1996

Φεστιβάλ Άργους, 1996

Γλυπτική- Εικόνα- Ήχος-Εγκατάσταση- Οπτικοακουστικό περιβάλλον
15 Ιουνίου 1996, Εργοστάσιο Βαβούλη, Φεστιβάλ Άργους, Ελλάδα
Επιμέλεια: Ελένη Βαροπούλου
Εγκατάσταση: Βουβούλα Σκούρα
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ

Φεστιβάλ Άργους 14-17 Ιουνίου 1996. Μεταμορφώσεις. Παραγωγές με όλες τις τέχνες- θέατρο, περφόρμανς, μουσική, χορό, εικαστική δημιουργία, βίντεο- τέχνη και νέες τεχνολογίες, πεζό και ποιητικό λόγο, φωτογραφία- κινούνται γύρω από τους άξονες της μεταμόρφωσης, παραμόρφωσης, αναμόρφωσης, διαμόρφωσης. […]

Ελένη Βαροπούλου (Φεστιβάλ Άργους 1994-1997, εκδ. Πρόταση, 1998)

ΜΗΔΕΙΑΣ ΥΛΙΚΟ – 1995
Χάινερ Μύλλερ

(Γενικός τίτλος θεάματος «Η μηχανή του πολέμου»),24 Ιουνίου 1995, Εργοστάσιο Μαρίνου, Φεστιβάλ Άργους, Ελλάδα

Επιμέλεια: Ελένη Βαροπούλου
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Ερμηνεύει η Σοφία Μιχοπούλου

Φεστιβάλ Άργους 23-30 Ιουνίου 1995. Με θέμα “Το πνεύμα των Τόπων, GENIUS LOCI” συναρμολογώ ένα πλέγμα από θεματικές και χώρους, αναθέτοντας σε Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες να συνθέσουν έργα ειδικά για τους Στρατώνες του Καποδίστρια, το Λόφο της Ασπίδας, το νεοκλασικό του Τρικούπη, το κάστρο της Λάρισας, το νεοκλασικό του Κωνσταντόπουλου, το εργοστάσιο Μαρίνου, το αρχαίο θέατρο του Άργους: ένα δρομολόγιο δημιουργών και έργων με χορό, όπερα, δρματικούς μονολόγους, εικαστικές εγκαταστάσεις και περιβάλλοντα, γλυπτική-χάπενινγκ, κατασκευές και μεικτά μέσα, περφόρμανς, επεμβάσεις κι αυτοσχεδιασμούς από ομάδα ξένων ηθοποιών και ερασιτεχνών στο τοπίο. […]

Ελένη Βαροπούλου (Φεστιβάλ Άργους, 1994-97, εκδ. Πρόταση, 1998)

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ – 1992

16 Ιουνίου 1992, Αμφιθέατρο de Plaine Lune, Gourgoubec, Γαλλία

Στις 16 Ιουνίου 1992, στο πλαίσιο ενός διεθνούς συνεδρίου μαθηματικών, η ομάδα Αττις παρουσίασε τους Πέρσες του Αισχύλου στο Αμφιθέατρο de Plaine Lune, στο Gourgoubec, διπλά στο Μονπελιέ. Δε χρησιμοποιήσαμε ηλεκτρικό ρεύμα για την παράσταση, αλλά το φως της πανσέληνου. Οι επιστήμονες τοποθέτησαν περιμετρικά του θεάτρου τέσσερα τεράστια κάτοπτρα, συλλέκτες του φωτός. Με το φυσικό φως η παράσταση των Περσών πηρέ μια διάσταση μεταφυσική, σχεδόν μαγική. Δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα βαθιάς θρησκευτικότητας και μυστικισμού, καθώς το ασημένιο φως της σελήνης αναβάπτισε την παράσταση. Στη σκηνή της επίκλησης του νεκρού Δαρείου είχαμε την αίσθηση ότι δυνάμωσε το φως. Σε απόλυτη σιωπή, με αργό και βαθύ χρόνο, εμφανίστηκε ο ηθοποιός που ερμήνευε τον Δαρείο· τη στιγμή εκείνη αισθανθήκαμε την απόλυτη κυριαρχία του εκτυφλωτικού φωτός της Πανσέληνου. Μέσα στο απόλυτο φως, η σιωπή μετουσιώθηκε σε μια ασυνείδητη επιθυμία εισόδου στον Αδη. Είχαμε την αίσθηση ότι η ορχήστρα έπαιρνε τη μορφή της Αχερουσίας λίμνης και η Σελήνη έπαιζε  τον ρολό του βαρκάρη στο ταξίδι για τον Αδη.

Στη Γάλλια παρουσιάσαμε τον Προμηθέα Δεσμώτη, τους Πέρσες και το Κουαρτέτο του Χαινερ Μυλλερ στο Φεστιβάλ Printemps des Comediens, στο Μονπελιέ,  στο International Grenoble Theatre Festival στη Γκρενόμπλ, στο International Festival της Τουλούζ και αλλού, τίποτα όμως δεν ξεπερνά τη μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία που ζήσαμε στο Theatre de Plaine Lune, στο Gourgoubec.

Θεόδωρος Τερζόπουλος

ΦΑΙΔΡΑ – 1991
Μαρίνα Τσβετάγεβα

27 Αυγούστου 1991, 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Μεσογειακού Θεάτρου «Βία και Ειρήνη στο Μεσογειακό Θέατρο», Μεσαιωνικό Κάστρο Πάτρας (στα ρωσικά). 

Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Μουσική: Φίλιπ Γκλας
Ερμηνεύει: Άλλα Ντεμίντοβα