KRISIS- a work in progress – 2013

από την Companhia Nova de Teatro
3 Ιουλίου 2013, Θέατρο Άττις, Αθήνα

Στο πλαίσιο του εργαστηρίου «Η Μέθοδος του Θεόδωρου Τερζόπουλου» που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Άττις τον Ιούνιο του 2013, οι ηθοποιοί της Companhia Nova de Teatro παρουσίασαν στο Θέατρο Άττις ως work in progress, ένα 30λεπτο απόσπασμα με τίτλο «KRISIS». Στην παράσταση η ομάδα ενσωματώνει αποσπάσματα από αρχαίες ελληνικές τραγωδίες σε συνδυασμό με σύγχρονα κείμενα- μαρτυρίες, για να αναδείξει τη σύγχρονη εικόνα της οικονομικής κρίσης και της πολιτισμικής κατάρρευσης. Ο νεαρός σκηνοθέτης Lenerson Polonini και η ομάδα του μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους από τις πρόσφατες εξελίξεις στη Βραζιλία και καταθέτουν το σχόλιό τους για την κρίση που βιώνει η Ελλάδα και η Βραζιλία, για την παγκόσμια κρίση και για την ανθρώπινη δυστυχία.

Η Companhia Nova de Teatro ιδρύθηκε το 2001 από τον Lenerson Polonini και την Carina Casusceli και δραστηριοποιείται στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο, παρουσιάζοντας κείμενα πρωτοπόρων συγγραφέων του 20ου αιώνα (Σ. Μπέκετ, Ε.Α. Πόε, Χ. Μύλλερ κ.α.).

Κείμενα: Eduardo Brito, Carina Casuscelli
Σκηνοθεσία: Lenerson Polonini
Κοστούμια: Carina Casusceli
Φωτισμοί: Lenerson Polonini
Μουσική: Wilson Sukorski
Έρευνα: Milena Faria
Βίντεο: Alexandre Ferraz, Giuliano Conti

Παίζουν: Carina Casusceli, Rosa Freitas, Marcelo Jacob, Cleo Moraes, Milena Fari

ΗΛΕΚΤΡΑ – 2009

βασισμένη σε κείμενα των Ευριπίδη και Χόφμανσταλ
από την Suzuki Company of Toga (SCOT)

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009, Θέατρο Άττις, Αθήνα

Σκηνοθεσία – σκηνογραφία: Tadashi Suzuki
Μουσική σύνθεση και εκτέλεση: Μidori Takada
Κουστούμια: Orie Horiuchi
Ζωγραφική: Takako Tomura
Διεύθυνση παραγωγής: Ikuko Saito
Κλυταιμνήστρα: Chieko Naito
Ηλέκτρα: Yoo Jeong Byun
Χρυσόθεμις: Min Seon Kim
Ορέστης: Jaeho Jang
Άντρες στα αναπηρικά καροτσάκια: Sung Won Lee, Masaharu Kato, Daisuke Ueta, Yasuhiro Fujimoto, HaruoIshikawa
Νοσοκόμες: Hyun Gil Yoo, Su Yeon Lee, Aya Takano, Michiko Okubo, Akane Okuwa, Aki Sato Johnson
Γιατρός: Yoichi Takemori

Ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες και ερευνητές του σύγχρονου θεάτρου, ο Suzuki διεκδικεί πάντα στις σκηνοθεσίες του την ανάδειξη της οικουμενικής διάστασης μέσα από την υπέρβαση των πολιτισμικών και εθνικών φραγμών. Σ’ αυτήν την ακραία προσέγγιση της Ηλέκτρας, όπου η αρχαία τραγωδία παντρεύεται με την παράδοση του θεάτρου Νο, ο Suzuki παρουσιάζει τους ήρωες ως ασθενείς σε ένα νοσοκομείο.

Η Ηλέκτρα, αποκομμένη από όλους τους οικογενειακούς δεσμούς, ζει απομονωμένη, σιωπηλή, σε ένα νοσοκομείο. Μοναδική της φιλοδοξία να εκδικηθεί εκείνη, που είναι η αιτία των δεινών της, τη μητέρα της που την εγκατέλειψε. Η φιλοδοξία της έχει μετατραπεί σε μια σκοτεινή φαντασίωση, όλο και πιο παθιασμένη, ακριβώς επειδή η εκδίκηση είναι ακατόρθωτη. Η σκηνοθετική γραμμή του Suzuki απορρέει από την πρόθεση του να προβάλλει το γεγονός ότι κανένα πλάσμα σε οποιαδήποτε εποχή και πολιτισμό, δεν είναι απρόσβλητο από τον κίνδυνο να βιώσει μια παρόμοια φρικτή εμπειρία.