15

Συμπαραγωγή του Θεάτρου Άττις, του Θεάτρου Ταγκάνκα και του Θεάτρου Α της Μόσχας (στα Ρωσικά).

Πρεμιέρα: 9 Ιανουαρίου 1993, Θέατρο Ταγκάνκα, Μόσχα

1993

9-31 Ιανουαρίου, Θέατρο Ταγκάνκα, Μόσχα, Ρωσία
12, 13 Φεβρουαρίου, Θέατρο Ταγκάνκα, Μόσχα, Ρωσία
10, 11 Απριλίου, Θέατρο Ταγκάνκα, Μόσχα, Ρωσία
8, 9, 10 Μαΐου, Θέατρο Ταγκάνκα, Μόσχα, Ρωσία
20, 21, 22 Μαΐου, Ρωσικό Θέατρο, Διεθνές Φεστιβάλ Βίλνους, Λιθουανία
8 – 12 Ιουνίου, Θέατρο Ταγκάνκα, Μόσχα, Ρωσία
25, 26 Σεπτεμβρίου, Theatre X, Four Quarterts Meeting, Τόκυο, Ιαπωνία
13, 14 Οκτωβρίου, Κινηματοθέατρο Παλλάς, Δημήτρια, Θεσσσαλονίκη
4 – 8 Δεκεμβρίου, Θέατρο Άττις, Αθήνα
9 Δεκεμβρίου, Palazzo Dei Congressi, Taormina Arte, Ταορμίνα, Ιταλία

1994

9, 10, 11 Ιουνίου, Teatro Escorxador, Sitges Theatre Internacional, Σίτζες, Ισπανία
22 Αυγούστου, Teatro Communale, International Festival of Aquila, Άκουιλα, Ιταλία

1995

7 – 15 Ιανουαρίου, Θέατρο Άττις, Αθήνα
19 – 24 Μαΐου, Θέατρο Μάλι, Αγία Πετρούπολη, Ρωσία
7, 8 Ιουνίου, International Grenoble Theatre Festival, Γκρενόμπλ, Γαλλία
11, 12 Ιουνίου, Festival de Teatro de Almada, Λισαβόνα, Πορτογαλία
12, 13 Αυγούστου, Theatre Studio, International Festival of Toga, Τόγκα, Ιαπωνία

1997

4 – 12 Ιανουαρίου, Θέατρο Άττις, Αθήνα
19, 20 Ιουνίου, Dramski Teatar, MOT Festival, Σκόπια, F.Y.R.O.M.
23 Ιουλίου, Κάστρο Μπούντβας, Theatre City Budva, Μαυροβούνιο, Γιουγκοσλαβία
25, 26 Οκτωβρίου, Rigoberta Menchu, Festival Internacional Madrid Sur, Μαδρίτη, Ισπανία
30, 31 Οκτωβρίου, Teatro Lopez de Ayala, Festival Internacional de Teatro, Μπαταχόζ, Ισπανία

1998

1, 2, 3 Απριλίου, National Theatre, Festival Iberoamericano de Teatro de Bogota, Μπογκοτά, Κολομβία

Η θεατρική τέχνη κατά τη γνώμη μου υπηρετείται από δημιουργούς διαφορετικών αντιλήψεων. Αρκετοί εργάζονται για τη συνέχιση της παράδοσης, άλλοι για την απόρριψή της και άλλοι για την ανανέωσή της. Ο Τερζόπουλος ανήκει στους ανανεωτές του θεάτρου και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πρωτοπόρους σκηνοθέτες της Ευρώπης, ιδιαίτερα για τις σημαντικές έρευνές του στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Στις παραστάσεις του συνενώνει το αρχαϊκό με το σύγχρονο.

Προέρχεται από μια χώρα με σταθερές αξίες πολιτιστικής κληρονομιάς και ανήκει στην κατηγορία εκείνων των καλλιτεχνών που με τη δημιουργία και το έργο τους προσπαθούν να τις υπερασπίσουν, όταν αυτές αμφισβητούνται, διαστρεβλώνονται και κακοποιούνται.

Μεταφέρει πάντα στα έργα του, με σαφήνεια και τάξη, την προσωπική του αντίληψη για τον κόσμο. Το θέατρό του κατακτά τον θεατή, όχι με εντυπωσιακές, εξωτερικές σκηνικές λύσεις, αλλά με την προσωπική του αισθητική που αποκαλύπτει στη σκηνή, το χρήσιμο και ουσιαστικό που εμπεριέχεται στα πράγματα. Ο Τερζόπουλος πιστεύει ότι το θέατρο μπορεί να αλλάξει έστω και λίγο την πραγματικότητα και ότι μπορεί να δώσει αυθεντικές απαντήσεις στα ερωτήματα που αφορούν τη φύση του ανθρώπου, τη ζωή και τη μοίρα του.

Μερικά χρόνια πριν, πρωτοείδα στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου του Κεμπέκ, την παράσταση του Κουαρτέτου σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου και εντυπωσιάστηκα. Δεν ήξερα τότε το έργο του Χάινερ Μύλλερ, δεν καταλάβαινα ούτε μια ελληνική λέξη, ωστόσο ερωτεύτηκα αυτή τη μοναδική παράσταση. Κατάλαβα τα πάντα, τη σκηνοθετική πρόταση, τις ερμηνευτικές αποχρώσεις των ηθοποιών και το μήνυμα του συγγραφέα.

Παρακάλεσα τον Θόδωρο, να ανεβάσει πάλι το έργο, με Ρώσους ηθοποιούς. Αποδέχτηκε την πρότασή μου και δημιούργησε μια τελείως διαφορετική εκδοχή του Κουαρτέτου. Στη Θεσσαλονίκη μάλιστα παίξαμε σε μια παράσταση και τα δυο Κουαρτέτα. Στο πρώτο μέρος το ελληνικό και στο δεύτερο το ρώσικο. Αλησμόνητη θα μου μείνει η στιγμή, όταν στη διάρκεια της παράστασης του ρώσικου Κουαρτέτου, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι έλληνες ηθοποιοί και ακούγονταν την ίδια στιγμή οι δυο γλώσσες. Αυτό το πρωτοφανές παράδειγμα μπορεί να υπηρετήσει τη διεύρυνση ων εκφραστικών ορίων του θεάτρου.
Με το Κουαρτέτο και το Μήδειας Υλικό έχουμε ταξιδέψει με τον Θόδωρο το μισό κόσμο και παντού είχαμε θαυμάσια υποδοχή και κατανόηση, χωρίς μετάφραση!…
Θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα για το θέατρο του Τερζόπουλου. Μόλις ανοίξει η αυλαία, χωρίς να γνωρίζεις το σκηνοθέτη, αμέσως καταλαβαίνεις ότι η παράσταση είναι του Τερζόπουλου. Αυτό είναι η σφραγίδα του Μαέστρου.

Άλλα Ντεμίντοβα, 15 Νοεμβρίου 1999, Μόσχα