23

Πρεμιέρα: 1 Ιουνίου 2009, Θέατρο Άττις, Αθήνα 

2009

1, 2 Ιουνίου, Θέατρο Άττις, Αθήνα

2010

1 Οκτωβρίου, Theatre Center Na Strastnom, Διεθνές Φεστιβάλ Θεατρικών Μονολόγων “Solo Festival”, Μόσχα – Ρωσία
22 Νοεμβρίου, Αφιέρωμα στον Γιάννη Κοντραφούρη, Θέατρο Άττις, Αθήνα

2012

14 Φεβρουαρίου – 20 Μαΐου: Θέατρο Άττις, Αθήνα – Ελλάδα
22 Μαΐου, Perm Tchaikovsky Opera and Ballet Theatre, Festival “The Diaghilev Seasons”, Περμ – Ρωσία
27 Ιουλίου, Piazza San Mateo, Festival “in una notte d’ estate”, Γένοβα – Ιταλία

2013

19 Μαΐου, Θέατρο Αλεξαντρίνσκι, Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Αλεξαντρίνσκι, Αγία Πετρούπολη – Ρωσία

2014

15, 16 Νοεμβρίου, Theater im Pumpenhaus, Festival “Signatures”, Μύνστερ -Γερμανία

ΙΟΚΑΣΤΗ POST MORTEM

2017
30 Απριλίου, Θέατρο Άττις, στο πλαίσιο της documenta 14 Athens- Kassel, Αθήνα – Ελλάδα
28 Μαΐου,  Θέατρο Άττις, στο πλαίσιο της documenta 14 Athens- Kassel, Αθήνα – Ελλάδα
18 Ιουνίου, Θέατρο Άττις, στο πλαίσιο της documenta 14 Athens- Kassel, Αθήνα – Ελλάδα

Ο Γιάννης Κοντραφούρης τον Αύγουστο του 2007, λίγο πριν τον πρόωρο θάνατό του, έγραψε στο νοσοκομείο ένα παραληρηματικό κείμενο με αφορμή την Ιοκάστη. Επιθυμία του νεαρού συγγραφέα ήταν να το σκηνοθετήσει ο Θεόδωρος Τερζόπουλος. Το Θέατρο Άττις, που το 2000 είχε ανεβάσει Tο Στεφάνι  του Γιάννη Κοντραφούρη, με την παράσταση αυτή επιθυμεί να τιμήσει τιμά τη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού.

“Η Ιοκάστη του Γιάννη Κοντραφούρη συνοψίζει πολλές από τις σύγχρονες δραματουργικές τάσεις χρήσης τραγικών κειμένων της ελληνικής αρχαιότητας σύμφωνα με τις οποίες τα μυθικά πρόσωπα είναι ανοιχτά υλικά για πραγμάτευση σε έναν κόσμο αταλάντευτα αντιηρωικό. Το τελευταίο αυτό έργο του Κοντραφούρη είναι ένα δραματικό ποίημα που παρουσιάζει μια δραματουργική και ιδεολογική ιδιαιτερότητα: το άδειασμα του μυθολογικού πλαισίου που ενισχύει την καθολίκευση της ιστορίας με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται η οικουμενικότητα του πάσχειν σ’ έναν κόσμο νομοτελειακά κακό. Στο έργο του Κοντραφούρη το πρόσωπο κινείται στο περιθώριο του λόγου, χτίζοντας εκεί τον τελευταίο εφιάλτη σαν επένδυση στο χάος που το περιβάλλει. Με τα υπολείμματα του παρελθόντος στα χέρια θα διασαλεύσει την ήσυχη τάξη ενός κόσμου δομημένου πάνω σε ειδεχθή εγκλήματα”.
Γιώργος Σαμπατακάκης